Heerlijke frambozen!Parijse frambozenstruiken, met de Latijnse naam Rubus idaeus Paris, behoren tot de familie Rosaceae. Deze wilde rassen zijn inheems in Europa en het gematigde Azië. Ze groeien vaak dicht bij de vlierbes in zijn natuurlijke staat en houden van een koel klimaat.
Deze bladverliezende struiken worden gekenmerkt door een struik van 1,5 m en hebben tweejarige stengels. De stengels hebben kleine stekelige naalden en sterven af na de vruchtzetting. Ze groeien uit een zuigende stomp.
Parijse frambozenstruiken hebben groen loof aan de bovenkant en witgroen aan de onderkant. Ze produceren kleine witte bloemen, 1-2 cm in diameter, in trossen van een half dozijn. Deze honingdragende bloemen trekken tuininsecten aan en worden twee keer per jaar geproduceerd, in april en mei en opnieuw in juli en augustus. Parijse frambozenstruiken dragen ongeveer tien jaar vruchten.
De frambozen hebben kleine steenvruchtjes die gemakkelijk afpellen als ze rijp zijn. De plant draagt overvloedig en tweemaal vruchten van half juni tot half oktober. De vruchten van Rubus idaeus Paris kunnen vers worden gegeten, bijvoorbeeld in fruitsalades. Net als veel andere vruchten zijn frambozen ideaal om jam van te maken.
Om een verscheidenheid aan vruchten te oogsten, kunt u zowel Parijse frambozenstruiken als gele Fallgold-frambozenstruiken planten. Deze tweede gele variëteiten hebben een zoete smaak. Ze zijn minder geurig en minder zuur dan de roze of rode frambozen. Deze rassen produceren twee keer per jaar overvloedig. Het is ook de moeite waard om de Parijse remontant frambozenstruiken te planten met de "Mailling Promise" frambozenstruiken. De "Mailling Promise"-rassen zijn niet remontant, maar stimuleren de frambozenproductie in de tuin.
U kunt de remontant Paris frambozenstruiken met pepermunt of Mentha x piperita laten groeien om knaagdieren weg te houden. Deze plant met zijn heerlijk geurende bladeren is een uitstekende begeleider van een fruitsalade.
Parijse frambozenstruiken vereisen rijke, vochtige grond die altijd koel moet blijven. Als de grond niet koel genoeg is, mulchen met dennenschors om de basis van de plant te bevochtigen. Deze plant gedijt op halfschaduwrijke plaatsen met een paar uur licht per dag.
De beste tijd om Parijse frambozen te kweken is van november tot maart en de grond moet rijk zijn aan verteerde mest en potgrond. Geef het eerste jaar na het planten regelmatig water om de plant aan te moedigen te wortelen.
Parijse frambozenplanten zijn niet vorstbestendig, vooral de laatste vorst van het voorjaar kan schimmels in de plantgrond stimuleren. Het gebruik van organische meststoffen zorgt ervoor dat de bacteriën in de bodem zich ontwikkelen en de planten beter bestand maken tegen aanvallen van deze schimmels.
Parijse frambozen zijn gevoelig voor bepaalde plagen, zoals de frambozenworm, een keverlarve en fruitinvasie. Deze grijze parasiet valt vaak aan tijdens langdurige regenperiodes. Frambozenroest of echte meeldauw kan schadelijk zijn voor de groei van Rubus idaeus Paris, maar kan door bepaalde behandelingen worden bestreden.